Benyamin Perry keert de geaccepteerde gebruiken in de fotografie om, door uit te gaan van duisternis in plaats van licht, onder meer als reactie op het digitale beeldenbombardement op onze schermen, waarin niets aan de verbeelding wordt overgelaten. Zijn duistere beelden verschijnen aanvankelijk als abstracte zwarte vensters waarin de fluisterende motieven lijken te aarzelen tussen naar voren komen of juist nog een stap achterwaarts zetten om te verdwijnen. In hun duistere vertwijfeling, hun bijna onzichtbaarheid – die evengoed een zelfverzekerd besef van de onkenbaarheid van het zelf als beeld kan zijn – stellen zij de beschouwer op de proef.

Download CV