Hij gaat op de locaties zitten en laat zich inspireren door vorm, kleur en beweging. Door de weerkaatsing van het licht in het water. Vervolgens schildert hij ter plekke – en plein air – met inkt het onderwerp op grote vellen dik papier, soms 12, 16 of zelfs 18 delen die tezamen de compositie van het geheel vormen. Zo zit er op elk vel een lichte verschuiving in het perspectief waardoor het geheel méér is dan de som der delen. Een perspectiefwisseling die op het eerste gezicht niet opvalt, maar bij nadere beschouwing een panoramisch overzicht biedt.

Harris zet de door hem geobserveerde werkelijkheid in snelle streken inkt op het papier. Details laat hij meestal weg. Het gaat om de impressie die een boom, een weg, een rij huizen langs de gracht bij hem oproept. Vervolgens bouwt hij de afbeelding op aan de hand van geometrische vormen en lange lijnen. Zo geeft hij structuur aan de afbeelding.

Harris genoot zijn opleiding eind jaren tachtig, begin jaren negentig in Londen en in Bristol. Sinds 1999 woont en werkt hij afwisselend in Amsterdam en Utrecht. De afgelopen twee jaar verbleef hij in het kader van een artist in residence project van het Dooyewaard stipendium, in een atelier te Blaricum.

Zijn tekeningen en schilderijen zijn in vele private verzamelingen opgenomen, zoals in de Akzonobel art foundation, Aegon kunstcollectie en in het Morat-intituut te Freiburg. Zijn laatste museale exposities waren in het stedelijk museum Kampen in 2013 en het Morat institution for Art and Art Science Freiburg in 2017.